1.04 do 3.04.07, 2 dni, kurs wg bankomatów 1€ = 650 F (CFA, Frank zachodnio-afrykański)

zwiedzanie – potężny wiatr, ulewa z poziomym deszczem, panika na ulicy, w powietrze wylatuje kawałek blaszanego dachu – to Togo przywitało nas tajfunem. Była to jednak ostatnia destrukcyjna siła, która próbowała w nas uderzyć w tym kraju. Niezmiernie przyjemni, uśmiechnięci i bezinteresowni ludzie otaczali nas. Nawet w stolicy w Lome było przyjemnie - mili mieszkańcy, a centrum miasta przylega do długiej, szerokiej, piaszczystej plaży z palmami.

W Togo, jak i w sąsiednim Beninie, najbardziej praktykowanymi wierzeniami jest voodoo (w Beninie jest nawet oficjalną religią państwową). Voodoo to jednak coś więcej niż tylko czarna magia i nakłuwanie laleczek (choć to jedna z jej ciemnych stron, z tej tylko złej strony pokazana przez Hollywood) – to animistyczne wierzenia w swoich bożków i w świat duchowy, wiara również w dobro i określone zasady moralne. Odwiedziliśmy kilka bazarów fetyszy, które dla wyznawców voodoo są tym samym, czym dla nas apteka. Szaman w zależności od rozwiązywanego problemu (np. choroby), wysyła pacjenta na taki bazar z listą zakupów, czyli z "receptą" po fetysz, który ma lub potencjalnie może mieć odpowiednią duchową moc. Asortyment sprzedających jest imponujący: przerażające czaszki małp i szczurów, głowy lampartów i krokodyli, cuchnące suszone kameleony, węże, jeże, sowy, skrzydła nietoperzy i papug, skóra antylopy, szpony sępa, ogon skorpiona, kości słonia oraz inne zwierzęce części w postaci zębów, włosów, paznokci, piór, łusek, kolców itp. Nie brak tu również laleczek nakłuwanych gwoździami, korzeni, roślin, owoców oraz innych, nieznanych mi, spreparowanych magicznych mikstur i przedmiotów. Dlatego polecam odwiedzić choć jeden z takich bazarów, jest ich dużo. Bardzo popularnym jest ten w Lome, „Marche des Feticheurs”. My przyjechaliśmy w czasie gdy nie było innych turystów. Nikt nie był nachalny i w spokoju można było zrobić zdjęcia. Jednak nie korzystałbym z wizyty u szamana, to czysta komercja nie mająca wiele wspólnego z prawdziwymi wierzeniami. W innych częściach kraju, w zwykłych marketach, fetyszyści też mają swoje stoiska, ale raczej unikają turystów, bo dla nich ich “lekarstwa” nie powinny być obiektem dla aparatu. Ponadto w bardziej popularnych miejscach żądają opłaty za każde zdjęcie.

Pobyt w wiosce Togoville nad jeziorem Togo wzmocnił pozytywne wrażenia z tego kraju. Pomoc miejscowych, przyjemna okolica, ciekawe położenie pubu o nazwie “Happy Day” tuż koło cmentarza. Nie polecam jednak wizyty w Maison de Royal, gdzie właściwie niewiele jest do zobaczenia.

noclegi – hotel Lilly w Lome znajduje się paręset metrów za granicą, wzdłuż piaszczystej drogi koło plaży. Jest to burdel, więc musieliśmy czekać aż posprzątają pokój i wytargowaliśmy cenę, za to nie mogliśmy używać klimatyzacji. Natomiast w Tongoville misja katolicka przyjęła nas gościnnie i dla kontrastu z domem publicznym, każdy z nas dostał czysty osobny pokój z jednym łóżkiem. Opiekun domków przyrządził wyśmienity posiłek za niewielkie pieniądze.

transport – nie kasują za bagaż, trzeba się za to trochę potargować, ale nie jest to uciążliwe.

Wizy – do Togo wjechaliśmy na wizie turystycznej Entante (opis w „wizy” Burkina Faso), ważnej na pięć krajów. Wyniosła nas 1/5 z 25,000, czyli 8 €.

Togo ma swoje placówki w Wybrzeżu Kości Słoniowej, Ghanie, Nigerii, Gabonie, Libii i w Demokratycznej Republice Kongo.